PTArchitecten

Het is al lang niet meer zo dat de grootste gezinnen , de grootste woningen bewonen. Er zijn zoveel meer factoren dan het aantal gezinsleden die de woonkeuze bepalen. Er wordt deeltijds thuis gewerkt, één van de partners heeft een eigen praktijk. Hobby’s nemen een bijzondere plaats in. Mensen zijn gehecht aan hun bibliotheek, muziekcollectie of piano, ... .

Het is ook al lang niet meer zo dat de kapitaalkracht van een gezin bepaalt waar ze wonen. In de steden kiezen middenklassegezinnen bewust voor de ‘moeilijkere’ buurten. Meer kapitaalkrachtige koppels op pensioen ruilen de villa waar ze met hun gezin hebben gewoond voor een ruim appartement in de stad, dicht bij culturele en recreatieve voorzieningen. Grote gezinnen van allochtone origine die in de binnenstad hebben gekocht op het moment dat de buurt nog niet in de lift zat, verkopen hun eigendom aan de bakfietsgeneratie en trekken zelf naar een open of halfopen bebouwing in een randgemeente, ... .

Het is dus niet (meer) zo dat een gezin met 3 kinderen een 4-slaapkamer woning koopt en een koppel op pensioen genoeg heeft aan één slaapkamer. Ieder heeft zijn specifieke woonwensen dewelke zich moeilijk in categoriën laten gieten.

Het woonconcept dat werd ontwikkeld stelt een basiswoning voor die op verschillende manieren invulbaar is. Op die manier beantwoordt ze aan de woonwensen van een zeer divers publiek.

Het open basisplan beoogt dat de bewoners nog vrijheid hebben om de woning in te richten volgens hun woonwensen. Sommige mensen vinden het leuk om na een paar jaar de meubels eens door elkaar te schudden.